Dzień ślubu obfituje w liczne tradycje, do których pary młode są szczególnie przywiązane. Jedną z nich jest anglosaski zwyczaj weselny odprowadzania panny młodej do ołtarza przez jej ojca. Symbolicznie „oddaje ją” w ten sposób przyszłemu małżonkowi. Tymczasem niektórzy przedstawiciele Kościoła Szwecji chcą położyć kres temu pomysłowi.
Szwedzka tradycja
Według szwedzkiej tradycji para młoda zmierza do ołtarza wspólnie. Kilka czynników złożyło się jednak na wzrost popularności nowego trendu — odprowadzania panny młodej do ołtarza przez jej ojca. Wpływ na rosnące zainteresowanie tym zwyczajem miały nie tylko filmy i media społecznościowe. Problem przybrał na sile, kiedy w 2010 roku księżniczka Wiktoria została odprowadzona do ołtarza przez swojego ojca.
Zobacz także:
Kościół szwedzki reaguje na ślubny zwyczaj
Jak podaje „The Guardian”, na jesiennym spotkaniu szwedzkiego Kościoła, pastorka Sara Waldefors wraz z Jesperem Enerothem złożyli wniosek o wprowadzenie zakazu tego zwyczaju. Swoje pobudki w wypowiedzi dla „The Observer” argumentują następująco:
Stosunkowo nowy trend, w którym ojciec prowadzi pannę młodą do ołtarza, nie leży w tradycji naszego Kościoła. Mimo, że dla pary młodej jest to miła scena, nie możemy lekceważyć jej symboliki: ojca przekazującego nieletnią dziewicę nowemu opiekunowi.
Nie wszyscy jednak przyjmują taki punkt widzenia. Według Henrika Lööva z parafii Jönköping nowa tradycja ma za zadanie włączyć rodzinę do uczestnictwa w ceremonii. „W ten sposób para młoda wskazuje na znaczenie krewnego w ich życiu” — mówi Lööv.
Zwyczaje weselne w Polsce
Polska kultura weselna obfituje w zwyczaje weselne. Na kilka tygodni przed ślubem świadkowie mają za zadanie przygotować wieczór kawalerski i panieński. Jest to wspaniała okazja do celebrowania tego wyjątkowego czasu w gronie najbliższych. Przed ceremonią tradycyjnie odbywa się natomiast błogosławieństwo rodziców. Przebiega tuż przed ślubem, w domu panny młodej. Narzeczeni proszą rodziców o ich błogosławieństwo, klękając przed nimi. Obrządek może toczyć się w wersji religijnej i świeckiej. Opcja pierwsza zakłada pokropienie pary młodej wodą święconą. Muszą oni następnie pocałować krzyżyk. Drugi wariant polega na złożeniu życzeń narzeczeństwu i obietnicy wsparcia w czasie trwania małżeństwa.
Regionalne zwyczaje weselne
Zwyczaje weselne mogą się znacząco różnić w zależności od regionu Polski, w jakim dojdzie do zaślubin. Jakie regionalne zwyczaje weselne wciąż są praktykowane w Polsce?
- Polterabend - praktykowany na Górnym Śląsku, Kaszubach, Kujawach i w Poznańskiem. Prawdopodobnie wywodzi się z pogańskich tradycji germańskich. Zwyczaj ten polega na tym, że w wigilię ślubu przed domem panny młodej zbierają się rodzina i przyjaciele, a także sąsiedzi, którzy uczestniczą w tłuczeniu szkła, porcelany, butelek, a nawet umywalek. Kiedyś wierzono, że dźwięk tłuczonego szkła przegania złe duchy, dzięki czemu parze młodej ma towarzyszyć w życiu szczęście i pomyślność. Narzeczeni dziękują zebranym, częstując ich wódką i jedzeniem.
- Wykupiny, zwane też wywodzinami - zwyczaj obecny na Śląsku, który jest nawiązaniem do tradycji płacenia wiana za pannę młodą. Pan młody zjawia się w domu panny młodej, a przy drzwiach czeka na niego świadkowa, która żąda zapłaty za wejście. Ma ona za zadanie zebrać od niego jak największą liczbę fantów, na przykład pieniędzy.
- Zwiady - stosowane na Podkarpaciu. W zwiadach chodzi o to, żeby świadek przekonał przyszłych teściów do tego, aby zaakceptowali pana młodego jako swojego przyszłego zięcia.
Polskie zwyczaje weselne po ceremonii
Po wyjściu z kościoła na parę młodą czekają kolejne atrakcje. Goście, zebrani przed wejściem do kościoła, obsypują świeżo upieczone małżeństwo ryżem, groszami lub kolorowym konfetti. Ma to przynieść parze młodej szczęście. Po przyjeździe do domu weselnego młodzi stają przed kolejnym zwyczajem, jakim jest powitanie ich chlebem i solą. Następnie w trakcie uroczystości następuje tradycyjny pierwszy taniec, a także podziękowania dla rodziców.
